[รีวิว] Come Away ปีเตอร์แพน กับ อลิซ ตะลุยแดนมหัศจรรย์

เรื่องย่อ :ในบ้านอันแสนอบอุ่นกลางป่าเขาลำเนาไพร 3 ศรีพี่น้องตระกูลลิตเติลตันอย่าง เดวิด (รีซ เยตส์) ปีเตอร์ (จอร์แดน แนช) และอลิซ (เคียรา ชานซา) ใช้เวลาแต่ละวันหมดไปกับการเล่นสนุกพร้อมภาพในจินตนาการที่เหมือนโลกทั้งใบเป็นของพวกเขา โชคร้ายที่มัจจุราชเอาชีวิตของเดวิดไปก่อนวัยอันควรก่อความเศร้าสุดบรรยายให้แก่ แจ๊ก (เดวิด โอเยโลโว) กับ โรส (แองเจลินา โจลี) พ่อแม่ของพวกเขา

สถานการณ์เริ่มเลวร้ายยิ่งขึ้นเมื่อแจ๊กหันกลับไปเล่นการพนันจนเกิดหนี้สินมากมาย บ้านที่เคยอบอุ่นก็ร้อนรุ่มเพราะต้องถูกทวงหนี้สุดโหด งานนี้ปีเตอร์และอลิซเลยต้องหาเงินมาให้พ่อของเขาใช้หนี้ให้จงได้ แต่ในโลกความจริงอาจไม่เหมือนในนิทานก่อนนอนที่พวกเขาเคยฟังก่อนนิทราและการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ก็อาจกลายเป็นคำสาปร้ายที่พวกเขาอาจจจะอยากหลีกเลี่ยงไปตลอดชีวิต

เครดิตของ Come Away นับว่าน่าสนใจมากเริ่มตั้งแต่ผู้กำกับอย่างเบรนดา แชปแมนที่เคยผงาดเป็นผู้กำกับแอนิเมชันหญิงไม่กี่คนที่มีงานกับ Pixar และ Dreamworks งานของเธอส่วนใหญ่จะเกี่ยวพันกับเรื่องเล่าตำนานทั้ง Brave ที่เอาตำนานเจ้าหญิงสุดแสนเฟมินิสต์จากสแกนดิเนเวียนมาเล่าให้ตื่นตาตื่นใจ หรือกระทั่ง Prince of Egypt เองก็หาญกล้านำเรื่องราวของโมเสสผู้ปลดแอกชาวยิวมาเล่าเป็นแอนิเมชันสุดยิ่งใหญ่

กับ Come Away เองก็มีการเปรียบเปรย (Allegory) กับนิยายดังทั้งปีเตอร์แพนและอลิซในแดนมหัศจรรย์แบบล้อกันไปชะตากรรมของตัวละคร แต่ทีนี้บทหนังที่เขียนโดย มาริสสา เคต กู๊ดฮิล กลับให้น้ำหนักเรื่องราวได้ไม่พอดีนักโดยเฉพาะช่วงองก์แรกที่หนังหนักมือกับชะตากรรมตัวละครด้วยการฆ่าพี่ชายคนโตของบ้านอย่างเดวิดจนโทนหนังถูก “ดึงดาวน์” เล่นซะคนดูหัวจิตหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้ว

ทีนี้พอจะเข้าองก์ 2 หนังก็ยักแย่ยักยันระหว่างการจะเล่าจุดตกต่ำของบ้านลิตเติลทั้งพ่อที่กลับไปเล่นการพนันหรือการเข้ามาจุ้นจ้านของป้าเอเลนอร์ (แอนนา แชนเซเลอร์) พี่สาวของโรสที่ดูถูกชนชั้นของแจ๊กกับเรื่องการผจญภัยของอลิซกับปีเตอร์ในลอนดอนที่หนังแทบจะถอดบรรยากาศของลอนดอนใน Oliver Twist วรรณกรรมเยาวชนอันว่าด้วยกลุ่มเด็กจรจัดในลอนดอนมาปะไว้ในเรื่องอีกชั้นหนึ่งผ่านตัวละครกลุ่มหัวขโมยเด็กที่มามีบทบาทแค่ฉากเดียวจริง ๆ

ซึ่งจากการที่บทหนังจ้องจะผสานระหว่างดราม่าหนัก ๆ กับการอ้างอิงงานแฟนตาซีดัง ๆ ก็เลยทำให้หนังไปไม่สุดซักทางทั้งการจะเป็นหนังดราม่าครอบครัวรักร้าวก็ดันไม่ให้เราเห็นแง่มุมของพ่อแม่ที่รับมือกับการสูญเสียมากไปกว่าการอมทุกข์ทำหมวกให้ลูกที่ตายไปแล้วหรือปล่อยให้ผีพนันเข้าสิง แม้เรื่องราวในส่วนนี้จะเป็นแรงขับให้ปีเตอร์ไม่อยากเป็นผู้ใหญ่คล้ายกับตัวละครปีเตอร์แพนที่เขาชื่นชอบก็ตาม

หรือการที่หนังพยายามอ้างอิงนิยายแฟนตาซีทั้งปีเตอร์แพนและอลิซในแดนมหัศจรรย์มาหนังก็ไม่มีเวลา (และอาจจะงบประมาณด้วย) มากนักในการรังสรรค์การผจญภัยของทั้งปีเตอร์และอลิซให้มีสัดส่วนที่พอให้มันมีความเป็นแฟนตาซีมากพอจะให้ภาพของนิยายที่อ้างอิงมาชัดเจนขึ้น เราเลยได้แต่เห็นปีเตอร์เล่นกับแก๊งลอสต์บอยเพื่อนในจินตนาการกลางป่า และอลิซที่มุดโพรงต้นไม้ตอนท้ายเรื่องในเวลาสั้น ๆ ก่อนจะตัดไปยังซีนจบ